له‌ژێر پله‌ی سفری فه‌رامۆشیدا…! ئیدریس عه‌لی
ئینجیل: به‌ڵام ئه‌مه ڕۆژی ئێوه‌یه.. کاتێ تاریکی ده‌سه‌ڵاتی هه‌یه…!
به‌شی شیعر نووسینێک
چاومان بده‌ین به کۆتر
تاوه‌کو له‌بری ئێمه پێی بڕوانێ و
جار جار له دواوه
بۆ ختوکه‌دانی هه‌ستمان
په‌ڕێکی بخشێنێ به بناگوێماندا و
پێمانڕا بگمێنێ،
چه‌ند جۆر جوانی تر
به شه‌رتی ئه‌به‌دیه‌ت
له‌ملاولای دڵمان دا
وه‌ک قارچکی دوای تاوه‌باران
له ژێر هه‌تاوی خورپه‌مان دا هه‌ڵتۆقیون،
که‌چی ئێمه
له‌سه‌ر نوکی خه‌یاڵیش
به‌لایاندا نه‌چووین،
له‌تاو بڕان و
هاتنەوەی تەزووی خه‌یاڵ
نه‌په‌رژاوین
له ڕسته‌یه‌کی گونجاودا
به ته‌نیشت گوڵ و
به‌فر و
باڵنده‌کانی تره‌وه
جێیه‌کی فه‌ره‌حیان بۆ بکه‌ینه‌وه،
تا سه‌ربه‌ست و خۆشحاڵ
له هه‌ر ئینجانه‌یه‌کی گه‌رموگوڕ که پێیان خۆشه.. بڕوێن
به‌سه‌ر هه‌ر باخیکی ئاشنادا که حه‌ز بکه‌ن.. ببارێن
باڵیان بۆ هه‌ر ئاسمانێکی به‌رین که بیگرێت .. بفڕن و
خۆیان له چنگ
خه‌ونی کوردانه و
خه‌یاڵی شاعیرانه‌ی ئێمه
قوتار بکه‌ن…!
بایی ئاخهه‌ڵکێشانێ
به‌دیار گۆرانییه‌که‌وه
گوێیه‌کانمان به پشیله هه‌ڵخه‌ین،
تا به‌سه‌ر دیواری بێده‌نگیمانه‌وه
بمیاوێنێ به‌ڕووماندا و
ئاگادارمان بکاته‌وه
هه‌ر له‌م ده‌وروبه‌ره‌ی ڕۆحمان
قه‌ڵبه‌زه‌ی چه‌نده‌ها ده‌نگی تر
زوڵاڵتر له‌و ده‌نگانه‌ی
له ژووری ته‌نیاییمانه‌وه دێن و
ده‌می کراوه‌ی برینه‌کانمانی پێ ده‌به‌ستین،
به نه‌رمی و کاوه‌خۆ
له گه‌رووی کانییه‌وه هه‌ڵده‌قوڵێن،
که‌چی ئێمه
له ڕۆژه سه‌فه‌رییه‌کانی مناڵی و
شه‌وه دڵنشینه‌کانی مه‌ستبوونا
نه‌مانبیستوون…!
ماوه‌ی میواندارییه‌ک
هه‌ستی بۆنکردنمان بده‌ین به سه‌گ،
ته‌نیا و بێکه‌س
پێچێ به‌ده‌وری عه‌لوه‌که‌دا بکات،
نزیک بێته‌وه له بارێ قۆخ
لوت له توێکڵه سێوێ بژه‌نێ و
حه‌په‌حه‌پ له‌ژێر که‌ڵبه‌وه
بقروسکێنی به گژماندا
تاوه‌کو له خه‌می زه‌ردبوون و
هه‌ڵوه‌رین بڕه‌خسێین،
تا هیچ نه‌بێ به‌شی ئه‌وه‌نده خوێنمان پێبێ
به‌رگه‌ی یه‌کدوو پاییزیی دیکه‌ی
ئاوه‌ها دڵڕه‌ق و
ساردوسڕ
ئه‌وه‌نده گرانجان له فرۆشتنی باران بگرین،
له سیله‌ی ئومیده‌وه بڕوانین
نێو ساردکه‌ره‌وه‌کانی ناخمان
چه‌ند سوزگی تر
میوه‌ی ئاڵ و گه‌یوی وه‌فا
خه‌ریکه خراپ ده‌بن و
له توێکڵی په‌شیمانیی خۆیان دێنه ده‌ر،
چه‌ند جۆری تر
بو‌تڵه شه‌ربه‌تی گیراوه
له بێده‌نگیی ترێ و
شووشه مره‌بای خۆشکراو
به شه‌رمی گێلاس و
مه‌نجه‌ڵی بچوک بچوکی
پڕ له شۆربای خۆشه‌ویستی
له‌ژێر پله‌ی سفری فه‌رامۆشیدا
خه‌ریکه ماوه‌ی میهره‌بانییان به‌سه‌ر ده‌چێ و
ئێمه له‌تاو شه‌ڕه دڵ
لە تاو سەگە سەگی چاوتێری
هێشتاکه ده‌ستی به‌خشینمان
بۆ نه‌بردوون…!
فرسه‌خێ نزیکتر بۆ گه‌یشتن به به‌هه‌شت
تۆزقاڵێک له ئیمانی زیاده‌ی خۆمان
بده‌ین به کاریله،
تا له وانه‌ی “زوهد و به‌لاغه دا
له‌سه‌ر ره‌حله ره‌قه‌که‌ی “جه‌لاله‌دین”
شانبه‌شانی برینه‌کانی
“شه‌مس” دابنیشێ،
له‌نێو گژوگیای ته‌ڕ و پاراوی
باخه‌کانی فیرده‌وس و
کانیاوی زمزم دا
زانستی کاوێژ بخوێنێ،
به ده‌ستێکی زاهیدانه‌وه
سێ جار به ئاسته‌م
ئه‌ڵقه‌ڕێزی ده‌رگا دارینه‌که‌ی “ڕه‌ییان” بکوتێ و
دڵێکی دایکانه‌ی زه‌خمار داچڵه‌کێنێ
که له‌ودیوه‌وه ئارام و هێدی
به‌ده‌م هه‌نسک و لاوانه‌وه‌وه
خه‌ریکی پروکاندنی برینه‌کانی جه‌سته‌ی
ده‌روێشێکی خوراسانیی و
شوشتنی کراسی خوێناوی زامدارێکی ئه‌فغانییه،
به ده‌نگی شیوه‌ن و سنگکوتانه‌وه
فه‌رمووی هاتنه ژووره‌وه‌ی لێ بکات،
وای بۆ بچێت پۆسته‌چییه
ڕیش چه‌رمووه‌که‌ی که‌نعانه و
نامه‌ی “یوسفی” ێکی تری بۆ هێناوه،
مه‌زه‌نه بکات شه‌هیدێکی تری بۆنخۆشیان
له ئورشه‌لیمه‌وه ناردووه،
وابزانێت عاشورایه و
سه‌ری بڕاوی “”حوسێن” ێکی تر
له ده‌شتی که‌ربه‌لاوه هاتووه،
جار جار ملێ ڕاته‌کێنێ و
له دووره‌وه بباعێنێ بۆمان،
تا بیرمان بخاته‌وه
که هه‌زاران فه‌رمودی تری سه‌حیح
له خه‌ره‌ند و پێچ و چۆڵی
کتێبه‌کانی خوادا
وه‌ک زه‌ڕنه‌قوته‌ی به‌یانیان
به‌سه‌ر به‌فری فه‌رامۆشیدا هه‌ڵوه‌ریون،
دڵی گه‌رمی گه‌نجیکی دێی ” سوهروه‌رد” و
غه‌زه‌لی به په‌ڕی باڵنده نووسراوی
شاعیرێکی “تاوگۆزی” و
ده‌ستی ڕه‌حمه‌ت و پڕ له شیفای
” کاک ئه‌حمه‌د” ناوێکی “پریسی” یان ده‌وێت،
هه‌تا سپێده‌ی کۆچێکی تر
خه‌ونی فڕین بداته‌وه له که‌له‌‌یان
هه‌تا ئێواره‌ی زکرێکی تر
خولیای ئه‌وین بزێته‌وه نێو دڵیان…!
