گه‌ڕانه‌وه‌ی ڕۆحێك … ئه‌ژین فه‌همی
ده‌مه‌و ئێواره‌بوو كه هاتمه به‌رده‌رگاو باران ده‌باری، له‌گه‌ڵ بارانباراندا “من و یاسین” دواین له‌باره‌ی ئه‌وترسه‌ی له‌دڵمداهه‌بوو.. دواتر ئه‌و ڕووی خۆی وه‌رگێڕاو منیش چاوم له‌سه‌ری هه‌ڵنه‌گرت، له‌پڕ هه‌وره تریشقه وونی كردو دیارنه‌ما،به‌ڵام من نه‌مزانی بۆ ئه‌مه ڕوویدا. هه‌میشه چاوه‌ڕێم باران له‌گه‌ڵ خۆی بیبارێنێته‌وه… ته‌ق ته‌ق ته‌ق ده‌نگی ده‌رگا دێت، بچۆ ده‌رگابكه‌وه بزانه باوكته؟ هه‌میشه نائومێد ده‌بم به‌وله‌ده‌رگادانه.. له‌دوای ڕۆشتنی یاسین هه‌میشه نائارامم، حه‌ز ناكه‌م هیچ پیاوێك ببینم. ویستم به ته‌نها بژیم له‌گوندو كاربكه‌م بۆ بژێوی، به‌ڵام له‌به‌ر”دڵسۆز”ی كچم له‌شارمامه‌وه چونكه له گوند هه‌ڵی نه‌ده‌كرد. “دڵسۆز” ئێستا ته‌مه‌نی (26) زستانه.
من به‌ڵێنم پێداوه كه‌باسی په‌یوه‌ندی نێوان خۆم ویاسینی باوكی بۆ بكه‌م به‌رله‌هاوسه‌رگیری له‌گه‌ڵی… تازه ماڵمان باری كردبووه ئه‌و گه‌ڕه‌كه‌ی ماڵی یاسینه‌وه. من، به‌ڕێكه‌وت ئه‌وم بینی، ئه‌ویش ئه‌وساته بوو كه‌زبڵم ده‌كرده ناوسه‌له‌ی ده‌ره‌وه. منی بینی وسڵاوی تازه دراوسێیه‌تی لێكردم، ئه‌و ڕێكه‌وتانه زۆرجار ڕووی ده‌دا، من و ئه‌و له‌ته‌مه‌نێك دابوین، له‌سه‌ره‌تادا هۆگربوون له‌لای ئه‌ودروست ببوو، چونكه له‌هه‌رشوێنێك ده‌بوم به‌دوامه‌وه بوو، سه‌یری ده‌كردم، هه‌میشه چاوه‌ڕێی ده‌رفه‌تێك بوو تاقسه‌م له‌گه‌ڵدا بكات منیش به‌شه‌رمێكی كچانه‌وه سه‌یرم ده‌كرد وه‌ك ئه‌وه‌ی كه داواكاریم هاتبێ. ئه‌و كاتانه‌ی كه‌من فلوتیشم لێده‌دا ئه‌وزیاتر له‌و ژووره ده‌مایه‌وه كه‌به‌رامبه‌ر ژووره‌كه‌م بوو، واپێده‌چوو ژووره‌كه‌ی خۆی بێت.
شه‌وانه‌ش كه من فلوته‌كه‌م لێده‌دا ده‌مبینی په‌نجه‌ره‌كه‌ی واڵا كردووه، به‌سۆزێكی زۆره‌وه گوێی ده‌گرت ولێی ده‌ڕوانیم. خووی به‌وه گرتبوو هه‌موو شه‌وێ به‌رله‌خه‌وتن گوێ بۆ لێدانی فلوتم بگرێ. كه‌ده‌شهاتمه دووكانی كۆڵانه‌كه‌مان بۆشت كڕین هه‌میشه حیسابه‌كه‌ی بۆواسڵ ده‌كردم. تا ڕۆژێكیان به‌مه‌راقه‌وه‌پێی ووتم: بابتكه‌م به‌شاژنی خۆم له‌ماڵێك بژین پربێ له‌موزیك و جوانی، پرته‌قاڵه‌كه‌م چیت ووت.. قایلی به‌مه؟ منیش هیچ گوێم پێنه‌داو تووڕه بووم بۆ وتنی ئه‌مه، به‌ڵام له‌دڵیشه‌وه پێمخۆشبوو. زۆرجاریش كه به ماندوویی ده‌یبینیم ده‌یووت: بۆ ئاوا شه‌كه‌ت دیاری، ده‌ڵێی پرته‌قاڵی ئاوت تیانه‌ماوه.منیش واخۆم پیشان ده‌دا كه تووڕه‌بووم. كه‌ده‌یبینیم ئه‌وجۆره قسانه‌ی بۆده‌كردم. من كه له ژووره‌كه‌م له‌ئاوێنه سه‌یری خۆمم ده‌كرد، ده‌مبینی كه یاسین له‌ئاوێنه‌كه‌وه له‌پشتمه‌وه دیاره‌و بۆم پێده‌كه‌نێ، منیش نیگایه‌كی شیرینم بۆی ده‌كرد. من سه‌ره‌تا هه‌ستم به‌و خۆشه‌ویستییه‌ی ناخم نه‌ده‌كرد كه‌خۆشمده‌وێت، به‌ڵام هه‌ستم شاردبۆیه‌وه تاماوه‌یه‌ك، تاوای لێهات نه‌متوانی ڕه‌تی بكه‌مه‌وه و بووین به‌خۆشه‌ویست.
هه‌ركه ده‌یبینیم هه‌ردوو ده‌ستی بۆ سڵاو به‌رز ده‌كرده‌وه، بۆئه‌وه‌ی خه‌نده‌م ببینێ وبه‌ده‌سته‌كانی ڕووخساری ده‌شارده‌وه ئه‌م یارییانه‌ی هه‌بوو بۆم، ئه‌و هه‌میشه له‌هه‌وڵی ئه‌وه‌دابوو منیش وه‌ك ئه‌و لێی نزیك بم. من هه‌میشه ڕه‌تم ده‌كرده‌وه. به‌ڵام له‌كاتی ده‌ستگیرانداریدا سنوره‌كانی تێپه‌ڕاندو به‌بێ ویستی خۆم لێم نزیك بۆیه‌وه و تاوای لێهات تۆ دروست بووی.. هێشتا ئه‌ڵقه‌ی ده‌ستگیرانیم له‌ده‌ستی ڕاسته‌وه نه‌بردبووه چه‌پ، هه‌موو شه‌وێ سه‌رینه‌كه‌م ته‌ڕ ده‌بوو، نیگه‌رانی ئه‌وه‌بووم چۆن بتوانم ئه‌وساوایه‌ی له‌ناو مندا دروست بووه بیشارمه‌وه پێش ئه‌وه‌ی هاوسه‌رگیری بكه‌م. به‌ڵام نه‌مهێشت كه‌س به‌مه بزانێ. ده‌مویست ئه‌مه‌ی پێبڵێم. ئه‌وه‌بوو ده‌مه‌وئێواره‌یه‌ك بارانێكی به‌خوور ِده‌باری و هاتمه به‌رده‌رگا، بۆ یه‌كه‌مین جار به‌نیگه‌رانی یاسین منی بینی، هات بۆلام ومن نیگه‌رانی خۆمم پێی ووت: زۆر نیگه‌رانم كه له‌و نزیك بوونه‌وه‌ی ئه‌وڕۆژه ساوایه‌ك دروست بوو من ده‌بێ چیبكه‌م؟ به‌ڵام ئه‌وپێی ووتم: دوای ماوه‌یه‌كی كه‌م ئیتر هاوسه‌رگیری ده‌كه‌ین، خه‌مت نه‌بێت پرته‌قاڵه‌كه‌م.. هه‌ندێ قسه‌ی ترمان كرد وورده وورده باران ته‌ڕیده‌كردین.
ئیتر ئه‌و ڕووی وه‌رگێڕا دواوه و له‌گه‌ڵ هه‌وره تریشقه‌دا دیارنه‌ماو وون بوو.. تاسام و چۆكم كه‌وته عه‌رزه‌وه. نه‌مده‌توانی كه‌س تێبگه‌یه‌نم: ڕۆشتووه بۆ گه‌شت، به‌ڵام دێته‌وه.. هه‌میشه ئه‌و درۆیه‌م له‌گه‌ڵ هه‌مووان ده‌كرد. زیاتر دایكم لێی ده‌پرسیم: چه‌ند مانگێكی به‌سه‌رڕابورد نه‌هاته‌وه، به‌ماڵه باوانیشی نه‌ووتوه بۆكوێ ده‌چم، به‌تۆی نه‌ووتوه كه‌ی دێمه‌وه؟ نا، بۆهاتنه‌وه‌ی به‌منی نه‌ووتوه. به‌ڵام، ده‌زانم دێته‌وه. هه‌رشتێكی لێ به‌سه‌ربێت كه‌نه‌توانم چاوه‌ڕێی بم، ده‌بێ چاوه‌ڕێ بم، له‌به‌رئه‌وه‌ی ناتوانم له‌گه‌ڵ كه‌س دابم، تاده‌هات سكم به‌رزتر ده‌بۆیه‌وه، باوه‌ڕیشم نه‌ده‌كرد به‌ومردنه‌ی، له‌به‌رئه‌وه‌ی گۆڕی نه‌بوو. ئه‌وساته‌م له‌بیره كه هه‌رله‌خه‌یاڵ ده‌چوو، وون بوو نازانم بۆكوێ چوو.. من هه‌ر ته‌نها ده‌توانم چاوه‌ڕێی ڕووداوبم،نازانم ده‌بێ چبكه‌م.
تا دێته‌وه لێم ناگه‌ڕێن چاوه‌ڕێی بكه‌م و بڵێم ئه‌گه‌ر هه‌رشتێكت لێبه‌سه‌رهاتبێ دوای تۆ ژیان ناكه‌م، ئه‌مه‌درۆیه‌كی گه‌وره‌یه كه‌ئه‌م قسانه بكه‌ی، له‌به‌رئه‌وه‌ی ڕه‌نگبێ دوای ئه‌و هه‌ست و سۆزێكی دیكه داگیرت بكات و عه‌شقی یه‌كه‌مت له‌بیربكه‌ی. به‌ڵام من ده‌رفه‌تی ئه‌وه‌م نه‌بوو كه واشبڵێم له‌به‌رئه‌وه‌ی به‌دروست بوونی سكمیان زانی و زۆر ناشیرین ده‌ریان كردم. له‌به‌رئه‌وه‌ی تۆیان له‌سكم به‌حه‌رام زاده دانا، چونكه هاوسه‌ریم پێكنه‌هێنابوو. جا”دڵسۆز”ه‌كه‌م ڕۆشتم و له‌دووری هه‌مووانه‌وه به ته‌نیاژیام، ناڕه‌حه‌تی زۆرم چه‌شت تا له‌شوێنێكم دۆزیییه‌وه بۆ حه‌وانه‌وه و ئازاری زۆرم بینی تا تۆ بووی له‌من. به‌ڵام مناڵی تۆ له‌مناڵی من نه‌چوو، له‌به‌رئه‌وه‌ی من رێگه‌م به‌وه نه‌دا كه‌ته‌نها له‌مناڵی سۆزت بده‌مێ و له‌گه‌وره‌بونت ده‌رتبكه‌م.
كه مناڵ بوین دایكم شه‌وانه له‌نێو جێگه‌كه‌ی ده‌هاته ده‌ره‌وه به‌تانی به‌سه‌رداده‌داینه‌وه كه‌له‌سه‌رمان لاچوو بوو، خۆمان گرمۆڵه كردبوو ده‌ستمان له‌نێو ئه‌ژنۆمان دابوو، كه‌گه‌رم ده‌بوینه‌وه قاچمان درێژده‌كرده‌وه. هه‌موومان تێكه‌ڵ ده‌نوستین له‌ڕیزێك، دایكم دوو دۆشه‌كی به‌پانی داده‌نا له‌خواریه‌كتره‌وه تا درێژبێت و به‌شی هه‌مووان بكات، ئه‌وڕاخستنه هه‌ركه بچوكبوین به‌شی ده‌كردین، ئیتر كه‌گه‌وره‌بوین قاچمان لێوه‌ی ده‌هاته خوار، تاخواره‌وه‌ی چۆكمان. كه‌چی ئێستا هه‌موومان له‌ڕیزێك نانوین وگه‌وره‌بوین، من له‌وماڵه‌دا نه‌ماوم و ده‌ركراوم، نازانم ئێستا هه‌مووان چۆن ده‌ژین، ئێستاكه وه‌كو ئه‌وسانییه خه‌وو خۆراك كۆمان بكاته‌وه، بیری سفره‌ی به‌یانیان ده‌كه‌م، نان خواردن له‌گه‌ڵ ئه‌واندا خۆش بوو، كه باوكم له‌سه‌رووی هه‌موانه‌وه داده‌نیشت و سه‌یری هه‌موانی ده‌كرد، بیری گاڵته‌و پێكه‌نین و توڕه‌بوونه‌كانی ده‌كه‌م، بیری هه‌مووشتێكی ده‌كه‌م، ڕه‌نگبێ ئێستا مردبێ وهه‌مووانی جێهێشتبێ.. بیری حیكایه‌ته‌كانی هه‌ندێ شه‌وانی دایكم ده‌كه‌م به‌رله‌خه‌وتن كه‌ده‌یووت: هه‌بوو نه‌بوو… كه (یاسین) یش به‌گۆرانی بۆی ده‌ووتم: ((هه‌بوو نه‌بوو عه‌شقێ رۆِژێ له‌ڕۆژان ئازیزێ))… كچه‌كه‌م له‌مناڵییه‌وه هه‌رواده‌زانێ باران باوكی بۆ ده‌بارێنێ هه‌رسه‌ره‌تاتكه‌ی بوو.. ئێستاكه كچه‌كه‌م له‌ومانای چاوه‌ڕوانییه تێده‌گات،چونكه ئه‌و ئیتر گه‌وره‌بووه.. حه‌زی ده‌كرد باوكی بینیباو پێی وتبا: باوكه من ئیتر گه‌وره بووم له‌باوه‌شم ناگری؟ تا باوكیشی به‌سۆزه‌وه باوه‌شی پیا كردبا و ده‌ستی به‌پرچی داهێنابا.
من واهه‌ست ده‌كه‌م یاسین دێته‌وه له‌گه‌ڵماندا ده‌ژی، نازانم بۆ واهه‌ست ده‌كه‌م ، هێشتا ده‌توانم چاوه‌ڕێ بم تادێته‌وه. بۆنی ده‌كه‌م، وا هه‌ست ده‌كه‌م له‌دووره‌وه دێت و نزیك ده‌بێته‌وه و له‌كاره‌كانی “سه‌لما”كه‌ی ده‌پرسێته‌وه. له‌وه‌ده‌چێت ئه‌وجاره‌یان ئه‌وله‌ده‌رگادانه ئه‌وبێت، نا، بۆده‌بێ ئه‌وبێت، ئه‌و نییه. له‌به‌رئه‌وه‌ی ئێره‌پێنازانێ و ڕه‌نگبێ بشمبینێ نه‌مناسێته‌وه، ئه‌و ده‌مه‌و ئێواره بوو كه له‌گه‌ڵ باراندا ڕۆشت. نا،نابێ ئه‌وبێت، له‌به‌رئه‌وه‌ی ئێستا باران نابارێ تاله‌گه‌ڵ خۆی بیبارێنێ. دیسانه‌وه له‌ده‌رگه درایه‌وه، دوو دڵم له‌كردنه‌وه‌ی ده‌رگا، ده‌بێ ئه‌وبێت؟ نا، ئه‌ونییه. دڵسۆزه‌كه‌م، ده‌رگایه مه‌یكه‌ره‌وه، با نائومێدنه‌بم.
ئه‌ژین فه‌همی
Dengekan
دەنگەکان وەک رۆژنامەیەکی ئەلکترۆنی لەپێناوی فەراهەمکردنی سەکۆیەکی ئازاد بۆ دەنگە جیاوازەکان لە ١ی حوزەیرانی ٢٠٠٢ دەستی بەکارکردن کردووە لە شاری تۆرنتۆ. دەنگەکان بە رۆژنامەی خۆتان بزانن و لەرێی ناردنی بابەتەکانتانەوە بەرەو پێشی بەرن لەپێناوی بنیاتنانی کۆمەڵگەیەکی هۆشیار و ئازاد و یەکساندا.
