ناحاڵی.. جەلال عەبدوڵا ساڵح
ئەو شین دەکات، ئەمیش دەمرێت
براکەشی وتی: کوشتم!
شەهیدە بۆ ئەوەی نەمرێت
کۆیلە بێت؛ یاسا دەشکێنێت.
گۆرانی بوو؛لە ماڵی هەست
عەشق بوو؛ بۆ دڵ ی مەبەست
هەتاکوو شەرەف قیبلەت بێت
نوێژت بەتاڵە و بێ نوێژیت.
دڵ ی هەور؛ کە لێ ئەدات
خوێنی ئاو ە، دەیجووڵێنیت.
ژیان قەرزاری مردن بێت
چارە نییە دەبێت بدرێت
کاتێ کە تۆ گوڵێ دەکووژێت
ئازاری دڵی ئاو ئەدەیت
سەرشۆڕییە مرۆڤ هەستێت
ڕەحمی ئافرەت بسووتێنێت
غیر ممکن (بدحاڵی)
جلال عبدالله صالح
سوگواری می کند و امی می میرد
و برادرش گفت: من او را کشتم.
او یک شهید است تا به عنوان برده نمرد
او قانون را می شکند.
این یک آهنگ بود
در خانه عشق بود
برای قلب هدف، تا دعای شما
خالی و بدون نماز باشد.
قلب ابر که خون آب را می تپد
آن را حرکت می دهد. زندگی
مدیون مرگ است هیچ راه
حلی برای داده شدن وجود ندارد
وقتی گل ها را می کشند
قلب آب را درد می کنید
حیف است که یک فرد
رحمت زن را می سوزاند
