كه‌وتن … وریا مه‌عروف
ئێمە لەناو ئیفلاسێکی خنکێنەردا دەژین، ئـیفلاس لەدوای ئیفلاس، ژیان پەککەوتە بووە خه‌ریكه لەکەوتنی ئەبەدی نزیک دەبینەوە، بەھا ئینسانیەکان هێواش هێواش نامێنێ تەنانەت وشەی شادی و گوزارشتی باش و ئینسانیانەش خه‌ریكه لەفەرھەنگدا دەکەونە غیابەوە.
هه‌موو هێرشه‌كان به ئاراسته‌ی كوشتنی ڕۆح و وێرانكردنی ناخ ئاراسته‌یان گرتووه، هه‌موو ئه‌و شتانه‌ی پێویسته له مرۆڤدا هه‌بن خه‌ریكه ده‌توێنه‌وه و له‌ناو ده‌چن. خراپیه‌كان ڕێگای خۆیان گرتووه به‌ری پێناگیرێ، بێ ئه‌وه‌ی هه‌ست به‌خۆمان بكه‌ین خه‌ریكه ده‌بینه گیاندارێكی مه‌ترسیدار، هێنده مه‌ترسیدار هه‌ناسه‌دان و ئارامی ده‌شێوێنین. ئه‌وه‌ی هه‌یه دووباره‌بوونه‌وه‌یه‌كی خه‌فه‌تبارانه‌ی هیچه، ئه‌م ژینگه‌یه ناچار به كرده‌وه‌گه‌لێكت ده‌كات كه چێژبه‌خشه و ویژدان ئازارده‌ره، ویژدان سه‌رپشك نیه له ئه‌نجامدانی كرده‌وه و فه‌رمان ده‌ركردن، ئه‌و كارانه‌ی ویژدان و ناخی تۆ ئاسووده‌ده‌كه‌ن ژینگه‌ی گشتی ڕه‌تیده‌كاته‌وه و دژیه‌تی، ئه‌وه‌ی ژینگه‌ی گشتیش ده‌یه‌وێ تۆ ناته‌وێ له‌هه‌ردوو باردا تۆ ئازار ده‌چێژی، له چوارچێوه‌یه‌كی ژه‌نگاوی نراوی خه‌ریكه ژه‌نگ ده‌گاته سه‌ر دڵت.
خیانەت و لادان و تاوان خەریکە دەبێتە مۆدە، مۆدەیەکی بریقەدار و جێگای فەخر، شکاندن بووەتە وەزیفەیەکی ئارامکەرەوە.
بۆ ئه‌وه‌ی به گه‌مژه نه‌بینرێیت ده‌بێت له ڕێڕه‌وی خۆت لاده‌ی، خۆت خودی خۆت بشكێنی له‌ناخه‌وه – له ڕێڕه‌وی ویژدان و ئاره‌زووه‌كانت لاده‌ی، هه‌رچه‌نده‌ی بیر له جوانی و باشیه‌كان ده‌كه‌یته‌وه هه‌ست ده‌كه‌یت خۆت فریو ده‌ده‌یت ڕه‌نج به خه‌سارده‌مێنیته‌وه، ده‌گه‌یته ئه‌و بڕوایه‌ی نه‌فره‌ت له هه‌موو شتێك بكه‌یت بكه‌ویته ئه‌و گشتیه ناشیرنه‌وه بچیته ناو ئه‌و زه‌لكاوه ئاراسته‌كراوه‌ی كه تیایدا بوون له‌خۆتت داده‌بڕێنێت و شوناسێكی دیكه‌ت پێده‌دات و بزرت ده‌كات.
ھەموو ئەو دەردانەی ھەمانە مێژوویەکی کۆن و له مێژینه‌یان ھەیە جگە لەوەی چارەسەرنەکراون، له فۆرمێكی نوێدا خۆیان نمایش كردووه و به‌سه‌ریه‌كدا کەڵەکەبوون و ھەمیشە به‌بەردەوامی دەردی نوێشمان بۆ زیاد دەبێت، وه‌ك ڕێگایه‌كی پیرۆزیش لێی لاناده‌ین و مشورێكی ناخۆین، چاوه‌ڕێی كه‌وتنی ئه‌به‌دی ده‌كه‌ین و له‌به‌ینچوونی جوانیه‌كان ڕاهاتووین و بووه‌ته شتێكی ئاسایی و ساده و لاوه‌كی. ئێمه خۆمان خه‌می خۆمان نیه ئومێدمان له‌سه‌ر خه‌ڵك هه‌ڵچنیوه، ده‌مانه‌وێ كه‌سێك بێت یان هێزیك له‌ده‌ره‌وه‌ی خۆمان هه‌موو شتێكمان بۆ باش بكات و به‌سه‌رمانیدا بسه‌پێنێت.
ماوینەتەوە چونکە وزەیەکی گەورەی خۆ لەگێلی دانمان ھەیە، ھێزێکی گەورەی اھمال کردنمان ھەیە.
ئێمه گه‌وره‌یی مرۆڤ ده‌خه‌ینه ژێر پرسیاره‌وه هه‌موو تیۆر و ئایه‌ته‌كانمان پووچه‌ڵكرده‌وه، لێره هێزی ئینسانی به‌جۆرێك لاوازه كه توانای ئاراسته‌كردنی هیچی نیه، پێوه‌ری باشی و خراپی بزربووه، لێره له‌م مه‌مله‌كه‌ته په‌ڕاگه‌نده‌یه‌دا چه‌وساندنه‌وه یه‌كلاكه‌ره‌وه‌یه، چونكه ئه‌و شته‌ی به‌سه‌رتدا ده‌سه‌پێنرێت ئه‌وه باشترینه له‌لایان. دواجار سه‌رده‌نێینه‌وه به‌بێ ئه‌وه‌ی به‌هیچ شتێك بگه‌ین…
